Κώστας Ζαχαριάδης
Συμμαχίες με όλους όσοι έχουμε κοινά προγραμματικά στοιχεία και στόχους
Συνέντευξη στον Γιώργο Τζίμα
Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι Διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι Βιολόγος – Περιβαλλοντολόγος, σπούδασε στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακές σππουδές στο Μanchester. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ζητήματα οικολογίας και ποιότητας ζωής, καθώς πολλές φορές αρθρογραφεί και παρεμβαίνει στο δημόσιο διάλογο και γι΄αυτά τα ζητήματα. Ασχολήθηκε από φοιτητής με τα κοινά και οργανώθηκε στη Νεολαία Συνασπισμού το 2003. Είναι 33 ετών, ζει στο Μαρούσι και στις λίγες ελεύθερες ώρες του ασχολείται με το μπάσκετ.
Γιώργος Τζίμας: Ποιες είναι οι προτεραιότητες για τη χώρα μετά την έξοδο από τα μνημόνια και πώς θα εισπράξουν τα σχετικά οφέλη οι συμπολίτες μας στην καθημερινότητά τους; Πώς εδραιώνεται και πώς θεσμοποιείται αυτό το κοινωνικό πρόσημο; Θεωρείτε ότι θα σταματήσουν τα βάρη να πέφτουν στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους;
Κώστας Ζαχαριάδης: Κατ’ αρχήν έχουμε βγει από τον «ασφυκτικό κλοιό» των μνημονίων και σταματά πλέον η ασφυκτική πίεση. Αυτό σημαίνει ότι ανακτούμε σημαντικό βαθμό ελευθερίας για να δώσουμε προτεραιότητα στην ενίσχυση των αδύναμων. Μη γελιόμαστε: τα πράγματα παραμένουν «ζόρικα», όμως η προτεραιότητά μας ως ΣΥΡΙΖΑ είναι να κάνουμε οπωσδήποτε κάτι για τους οικονομικά αδυνάτους, για τους «ναυαγούς» της καταιγίδας που πέρασε, αλλά επιτέλους να στηριχθούν και οι μεσαίοι. Πρακτικά, ήδη βλέπουμε βελτίωση στα εργασιακά με την υπογραφή κλαδικών συμβάσεων και θα δούμε αύξηση του κατώτερου μισθού, περισσότερη δαπάνη για τα νοσοκομεία και την πρόνοια εν γένει. Τα μνημόνια υποβάθμισαν την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και επιδίωξή μας είναι αυτό να αντιστραφεί. Θα δούμε λοιπόν νομοθέτηση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, όπου αυτό είναι εφικτό, καθώς και αναλογικότερη κατανομή των φόρων με δίκαιη και σταδιακή αποφορολόγηση, με προτεραιότητα τη στήριξη στη μεσαία τάξη, που ξέρουμε ότι «έβαλε πλάτη» και στήριξε όλα τα δύσκολα χρόνια.
Για το θέμα των συντάξεων την ώρα που γράφεται αυτή η συνέντευξη η κυβέρνηση δίνει μια μεγάλη μάχη για την κατάργηση, για την ακύρωση των περικοπών στις συντάξεις από 1/1/19. Ήδη ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο δήλωσε ότι δεν συντρέχει ούτε δημοσιονομικός, ούτε διαρθρωτικός λόγος για να εφαρμοστεί το μέτρο, ακόμα και το σκληροπυρηνικό ΔΝΤ που ήταν άκαμπτο και αδιάλλακτο μέχρι πριν λίγο καιρό, τώρα δηλώνει ότι είναι θέμα της ελληνικής κυβέρνησης και των Ευρωπαίων διαφοροποιώντας έτσι τη στάση του.
Γ. Τ.: Ο Κ. Μητσοτάκης με αφορμή τις δηλώσεις του για κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου, επικαλείται την εισχώρηση του ιδιωτικού τομέα εκτός από το ασφαλιστικό και σε άλλους τομείς του δημοσίου. Ποια είναι η άποψη σας για αυτή την πολιτική;
Κ. Ζ.: Η ερώτηση συνοψίζει μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του άμεσου μέλλοντος και όχι μόνο για την Ελλάδα. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και μεγάλος. Μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού – το Κράτος πρόνοιας – βάλλεται συστηματικά από τις δυνάμεις της δεξιάς που επιζητούν την τεχνητή και «εύκολη» διεύρυνση της αγοράς στο χώρο της ασφάλισης. Για εμάς συρρίκνωση του Κράτους πρόνοιας και εκχώρηση μέρους αυτού σε ιδιωτικά συμφέροντα συνιστά υποχώρηση θεμελιώδη. Άλλωστε είναι απολύτως σαφές ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα έχει πετύχει, με δυσκολίες και πιέσεις αλλά έχουμε ένα πλεονασματικό ασφαλιστικό σύστημα που μπορεί να εγγυηθεί την βιωσιμότητά του στο μέλλον. Οι αλλαγές που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη για το χαμήλωμα των ασφαλιστικών εισφορών σε κάποιες κατηγορίες είναι στην απολύτως ορθή κατεύθυνση. Ο κ.Μητσοτάκης με την κοινωνική ασφάλιση επιδίδεται σε επικίνδυνους πειραματισμούς για χάρη ιδιωτικών συμφερόντων.
Ο ιδιωτικός τομέας έχει το δικό του «πεδίο δόξης», σίγουρα όμως το πεδίο αυτό δεν είναι η υποκατάσταση των λειτουργιών του Κράτους. Μια νέα γενιά δημόσιων και άξιων λειτουργών οικοδομεί ήδη το νέο «φιλότιμο» Κράτος της μετά την κρίση εποχής.
Γ. Τ.: Κατά την άποψή σας η νέα αυτοδιοίκηση του Κλεισθένη αποτελεί μεταρρύθμιση που βοηθά ή απορρύθμιση για τα νέα Δημοτικά και Περιφερειακά συμβούλια; Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει πολιτικά ανοίγματα και στις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Κ. Ζ.: Στην τοπική αυτοδιοίκηση η χώρα χρειάζεται όχι απλώς αλλαγή νοοτροπίας αλλά μια πραγματική επανεκκίνηση. Το μείζον ζήτημα είναι αυτό της προγραμματικής ευθύνης. Οι τοπικές κοινωνίες να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Η απλή αναλογική αποσκοπεί στη συμμετοχή και τη συνευθύνη, διότι η συνεννόηση και η συνεργασία λύνει προβλήματα, τουλάχιστον τα τοπικά. Δεν θέλουμε με την λαική ετυμηγορία να μην αφήσουμε τους δήμους να να είναι μια κατεξοχήν αντανάκλαση παλιού δικομματισμού. Εξ ιδιοσυγκρασίας πιστεύουμε στην ενεργή κοινωνία, όχι στον παθητικό συντηρητισμό, πιστεύουμε στην άμεση συμμετοχή στα δρώμενα, όχι στη ραθυμία της διαμεσολάβησης. Οι τοπικές κοινωνίες θα αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί έχοντας πλέον και βελτιωμένα θεσμικά εργαλεία διεκδίκησης και αποτελεσματικότητας. Δεν είναι απλώς ένα ευχολόγιο, είναι μια στάση πολιτικής που μοιάζει να κερδίζει όλο και περισσότερους. Αντιλαμβάνεστε ότι τα πολιτικά ανοίγματα προκύπτουν ως φυσικό επακόλουθο της θεώρησης των πραγμάτων, προκύπτουν δηλαδή όχι ως εκλογικός τακτικισμός αλλά ως συνέπεια της πολιτικής μας φιλοσοφίας για την τοπική αυτοδιοίκηση και για το κοινωνικό σύνολο. Για να το πούμε καθαρά, διεκδικούμε με τοπικά προγραμματικά χαρακτηριστικά πλατιές δημοκρατικές – προοδευτικές συσπειρώσεις που θα συγκροτήσουν συνδυασμούς που θα διεκδικούν τη νίκη.
Γ. Τ.: Ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνει καλέσματα – συνεργασίες στο ΚΙΝΑΛ. Ως μελλοντικοί σύμμαχοι νοούνται όλα τα στελέχη του κεντροαριστερού χώρου; Είναι το ΠΟΤΑΜΙ ένας εν δυνάμει εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ;
Κ. Ζ.: Οι μεγάλες προκλήσεις της αυριανής μέρας για την Ελλάδα και την Ευρώπη αφορούν την πίεση προς το κοινωνικό κράτος και την άνοδο του ρατσιστικού, του εθνικισμού, της ακροδεξιάς. Βάλλονται μεθοδικά και ενίοτε μετωπικά, δύο κατακτήσεις των σύγχρονων ανοιχτών κοινωνιών, το κράτος πρόνοιας και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μελλοντικοί σύμμαχοι είναι λοιπόν όσοι διακρίνουν αυτή την κατάσταση, όσοι συμμερίζονται την ανησυχία και όσοι εμφορούνται από αγωνιστικό πνεύμα, ώστε να μην περάσουν αυτές οι ιδέες, να μην κυριαρχήσουν αυτές οι νοοτροπίες, να μην υποχωρήσει ο ανθρωπισμός, να μην αποθρασυνθεί ο καπιταλισμός και ζήσουμε σε πλαίσιο κοινωνικού κανιβαλισμού. Ο διαχωρισμός είναι θεμελιώδης και ευκρινής, όσοι νοιάζονται για τα παραπάνω είναι φυσικοί «σύμμαχοι», στην Ευρώπη ήδη έχουμε μια αναβαθμισμένη συνεννόηση και συνεργασία με τους αριστερόστροφους σοσιαλδημοκράτες και του πράσινους, μακάρι να προχωρήσει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα, αν οι ηγεσίες των χώρων το εμποδίσουν πολιτικά και σε επίπεδο ηγεσίας, είμαι βέβαιος οτι συντελείται ήδη από τα κάτω σε επίπεδο κοινωνικής βάσης και θα προχωρήσει.
Γ. Τ.: Μπαίνουμε στην τελευταία σύνοδο της παρούσας Βουλής που θα είναι κατ΄ουσίαν προεκλογική, με την αντιπολίτευση να έχει σηκώσει τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση, ενώ την ίδια ώρα και στην Ευρώπη οι πολιτικές διεργασίες είναι έντονες ενόψει ευρωεκλογών Πώς θα συνοψίζατε αυτό που διακυβεύεται πολιτικά το 2019;
Κ. Ζ.: Ένα Ευρωκοινοβούλιο με πλειοψηφία ευρωσκεπτικιστικών και αντιδραστικών δυνάμεων θα είναι η αρχή του τέλους για την Ε.Ε.. Γι αυτό και αυτές οι ευρωεκλογές είναι οι πιο κρίσιμες μέχρι σήμερα. Το πολιτικό διακύβευμα είναι τεράστιο.
Στην Ελλάδα η αντιπολίτευση δυστυχώς γίνεται με κραυγές κι όχι με επιχειρήματα. Είναι μια δομικού χαρακτήρα καταστροφική αντιπολίτευση που ποντάρει στην ήττα της χώρας για να ηττηθεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχώς για την χώρα κατ αρχήν αλλά δευτερευόντως και για το κόμμα μου κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί και η χώρα με σταθερά βήματα ανασυγκροτείται και προχωρά και η αντιπολίτευση κραυγών θα πέσει στο κενό και μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές θα ακούγεται ο απόηχος αυτού του κουρνιαχτού.
