ΤΟΠΙΚΗ (ΑΥΤΟ)ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Όπως σε όλα στην χώρα μας, έχουμε πρόβλημα να αποδώσουμε (παρόλο τον πλούτο της γλώσσας μας) τα ακριβή νοήματα σε όρους και έννοιες, που γραμματικά και εννοιολογικά είναι τόσο, μα τόσο σαφή.
Κατ΄ αρχήν όπως έχω επανειλημμένως σημειώσει, το διακηρυχθέν ΄΄Επιτελικό Κράτος΄΄ είναι το αντίθετο από ότι σημαίνει ο συγκεκριμένος όρος, δηλαδή λειτουργεί με απόλυτο τρόπο σαν υπερσυγκεντρωτικό κράτος κι όχι το αντίθετο. Αντίστοιχα η Τοπική (αυτό) Διοίκηση είναι αιχμάλωτη της κεντρικής διοίκησης (έλλειψη πόρων και δυσανάλογη εκχώρηση αρμοδιοτήτων) και η συχνή αλλαγή του θεσμικού πλαισίου έχει δημιουργήσει ένα χάος στη λειτουργικότητα των ΟΤΑ.
Ας επαναλάβω ότι με την περιφερειακή και την τοπική διοίκηση έπρεπε να πραγματώνεται η συνταγματική επιταγή για αποκέντρωση της εξουσίας και για λήψη αποφάσεων που αφορούν τα ζητήματα των τοπικών κοινωνιών σε τοπικό επίπεδο, οι οποίες (κατά το δυνατόν) θά ΄πρεπε να υλοποιούνται με ίδιους, κυρίως, πόρους.
Οι πρόσφατες αλλαγές με δικαιολογία την έλλειψη κυβερνησιμότητας έχουν κάποια βάση, αλλά οι διορθώσεις θα έπρεπε να γίνουν πάνω στη λογική της δημοκρατικής εκπροσώπησης που επιφέρει η απλή αναλογική και όχι με την κατάργησή της, η οποία οδηγεί στην φαλκίδευση των ίδιων των δικαιωμάτων εκπροσώπησης, που είναι πυλώνας για μια Δημοκρατία.
Η Πολιτεία πρέπει επιτέλους να εμπιστευτεί τους πολίτες, όπως έχουν πράξει από εκατοντάδες χρόνια οι προηγμένες δημοκρατίες και εν τέλει να τους εκπαιδεύσει στη συνέργεια, στη συνεργασία και τη συμμετοχή.
Το θέλει όμως; αυτό είναι ένα ερώτημα που δυστυχώς έχει ποικιλοτρόπως απαντηθεί στην πράξη.
Κανείς δυστυχώς δεν θέλει να μοιραστεί με τους άλλους την εξουσία. Θέλει να είναι κυρίαρχος. Αυτή είναι και η βάση της παθογένειας του πολιτικού μας συστήματος που, διακόσια χρόνια τώρα από την επανάσταση, μας κάνει να μην μπορούμε να ορθοποδήσουμε.
Το ζήτημα είναι αν τελικά οι πολίτες είναι ευχαριστημένοι από τη λειτουργία συνολικά της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και ειδικότερα αν οι πολίτες του Γαλατσίου είναι ευχαριστημένοι από την Πόλη που ζουν ή δραστηριοποιούνται, όπως αυτή έχει δομηθεί και όπως διοικείται τις τελευταίες πολλές δεκαετίες τώρα.
Το έχω ξαναγράψει: η Πόλη μας χρειάζεται ένα σύγχρονο παρεμβατικό πρόγραμμα επί τη βάσει ενός οραματικού σχεδίου( σε συνδυασμό με τα έργα του Μετρο) για να γίνει μια άλλη πόλη που θα κάνει ευτυχισμένους και χαρούμενους τους πολίτες της και όχι απλά μια διαχείριση της καθημερινότητας. Αν οι συμπολίτες μας είναι ευχαριστημένοι με αυτό που ζουν και βιώνουν ας συνεχίσουν με τις ίδιες επιλογές. Αν όχι ας δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις να γεννηθεί ένα προοδευτικό ρεύμα που να μπορεί και να θέλει να κάνει το Γαλάτσι μια σύγχρονη, όμορφη πόλη.
Πρέπει όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θέλουν να λέγονται προοδευτικές να συνειδητοποιήσουν ότι η λογική του συμβιβασμού, της απλής διαχείρισης, της έλλειψης μακρόπνοης πολιτικής , οδηγεί στην ουσία στην απαξίωση των θεσμών, στην περιθωριοποίηση των πολιτών και τελικά στην πολιτική αποχή.
Η Αποσυγκέντρωση με την οποία επιτυγχάνεται η διάχυση της εξουσίας σε περιφερειακές νομικές οντότητες και φτάνει εν τέλει, με τη λογική της εγγύτητας και της συμμετοχικής δημοκρατίας στον πολίτη, αποτελεί το μεγάλο στοίχημα.
Επίσης οι τοπικές κοινωνίες για να ξεφύγουν από την περιθωριοποίηση και τα αδιέξοδα έχουν ανάγκη από ένα καινοτόμο προοδευτικό πρόγραμμα με όραμα και στρατηγικό σχεδιασμό.
Αυτό πρέπει επιτέλους να αποτελέσει προτεραιότητα για να αναζωογονήσουμε συνολικά τη Δημοκρατία μας, αλλά και να καλυτερέψουμε τη ζωή μας.
