Η Ελένη Αυλωνίτου (Bουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β΄ Αθήνας) γράφει:
Όπως όλοι οι παλιοί Γαλατσιώτες, μεγάλωσα σε μια πόλη που λειτουργούσε σαν παρακλάδι της Πατησίων. Δεν ήμασταν μακριά από το κέντρο της Αθήνας, αλλά μας χώριζαν ανηφοριές… Υπήρχε πάντα μια συγκοινωνιακή απομόνωση από την Αθήνα που την υπαγόρευε η γεωγραφία, τόσο που το 1954 το κράτος, αδυνατώντας να λύσει το πρόβλημα, αποφάσισε να πάρει το Γαλάτσι από τον δήμο Αθηναίων και να το κάνει ξεχωριστή κοινότητα και μετά ξεχωριστό δήμο. Με τα χρόνια ανοίχτηκαν διάφοροι δρόμοι που μας έφεραν δίπλα το μακρυνό Μαρούσι και την Αγία Παρασκευή, όχι όμως και το κέντρο της Αθήνας.
Ώσπου το 2006 μάθαμε ξαφνικά ότι σχεδιάζεται καινούργια γραμμή του Μετρό που θα πιάνει όλο το Γαλάτσι και θα το συνδέει απευθείας με το κέντρο της Αθήνας! Ήταν μόλις είχα γυρίσει στο Γαλάτσι και κατέβαινα υποψήφια δήμαρχος με τους «Πολίτες σε Δράση». Γράφαμε τότε για το μετρό στο πρόγραμμά μας:
«Τα τρένα που θα ‘ρθουν…
Το συγκοινωνιακό πρόβλημα του Γαλατσίου δεν είναι αυτοτελές, αλλά αποτελεί κομμάτι του συνολικού συγκοινωνιακού προβλήματος του λεκανοπεδίου. Η εξάρτηση από το αυτοκίνητο αποδείχτηκε πια προβληματική, ενώ θεωρούμε πως τη μόνη βιώσιμη μακροπρόθεσμα λύση στο συγκοινωνιακό την δίνει το μετρό. Έτσι θεωρούμε ότι η πρόσφατη εξαγγελία για την κατασκευή τρίτης γραμμής του μετρό, που θα φτάνει και στο Γαλάτσι, αποτελεί μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Διαφαίνεται όμως ήδη ο κίνδυνος το μετρό να γίνει πρόφαση για την καταστροφή του Άλσους Βεΐκου, με τη δημιουργία αμαξοστασίου μέσα στο Άλσος. Βάζουμε τους εξής στόχους σε σχέση με το μετρό:
– Να πιέσουμε όσο χρειάζεται για την κατασκευή της τρίτης γραμμής μετρό.
– Να παρέμβουμε στη φάση του σχεδιασμού του μετρό για την χωροθέτησή του με τρόπο που να εξυπηρετεί το Γαλάτσι.
– Να αποτρέψουμε με κάθε μέσο τη δημιουργία αμαξοστασίου του μετρό μέσα στο Άλσος Βεΐκου, που είναι υπερτοπικής σημασίας πνεύμονας πρασίνου στο κέντρο του λεκανοπεδίου.»
Πετύχαμε τον πρώτο και τον τρίτο στόχο, παλεύουμε ακόμα τον δεύτερο. Στο μεταξύ η γραμμή ονομάστηκε επίσημα «Γραμμή 4». Οταν το 2014 μπήκα στη βουλή, ήταν επόμενο ότι η πρώτη κοινοβουλευτική ερώτηση που κατέθεσα στις 12/5/2014 αφορούσε τη γραμμή 4 του μετρό. Ρωτούσα τότε απλά πότε θα ξεκινήσει το έργο. Πήρα μια απάντηση επιφυλακτικά αισιόδοξη. Λίγο αργότερα, τον ίδιο χρόνο όμως, άρχισαν τα παρατράγουδα και αφορούσαν την παράλειψη από τον σχεδιασμό του έργου του σταθμού της οδού Πάρνηθος. Κατέθεσα κοινοβουλευτική ερώτηση για το θέμα στις 25/11/2014 και πληροφορήθηκα ότι ο σταθμός είχε κοπεί, γιατί «η μορφολογία του εδάφους στη περιοχή… θα οδηγούσε σε κατασκευή σταθμού σε βάθος 50 μέτρων». Δηλαδή, το Υπουργείο έλεγε στους περίοικους της οδού Πάρνηθος αυτό που έλεγε σε όλο το Γαλάτσι εδώ και δεκαετίες, «εσάς δεν μπορούμε να σας καλύψουμε, γιατί είστε πολύ ψηλά»!
Την επόμενη χρονιά ήρθαμε στην κυβέρνηση και… δεν έγινε τίποτα με το μετρό μέσα στο ταραγμένο 2015. Στις 9 Μαρτίου 2016 ξαναρώτησα πότε θα ξεκινήσει η κατασκευή της γραμμής 4 και αυτή τη φορά η απάντηση ήταν αισιόδοξα αισιόδοξη, αφού είχε εξασφαλιστεί κάποια χρηματοδότηση για το έργο. Στις 6 Μαρτίου 2017 επανήλθα με κοινοβουλευτική ερώτηση για το θέμα του σταθμού της οδού Πάρνηθος. Η απάντηση ήταν επίσης πιο αισιόδοξη από το 2014, αφού μετά τα μορφολογικά της περιοχής υπήρχε η δέσμευση να επανεξεταστεί το θέμα με γνώμονα την εξυπηρέτηση των κατοίκων της περιοχής. Είχαν μεσολαβήσει και οι κινητοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής, που ο κάθε Υπουργός πάντα τις μετράει. Είχα προτείνει τότε στους κατοίκους να εξασφαλίσουν ψηφίσματα από τους Δήμους Αθηναίων και Γαλατσίου που να στηρίζουν τη θέση τους για να ισχυροποιήσουν τη διεκδίκησή τους. Το έκαναν και βρήκαν στήριξη και από τους δύο Δήμους, πράγμα που μέτρησε. Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι δεν θα είχαμε φθάσει στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα χωρίς την δυναμική, επίμονη και συστηματική κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής να διεκδικήσουν ένα δίκαιο αίτημα.
Στις 6 Ιουλίου φέτος ο Διευθύνων Σύμβουλος της Αττικό Μετρό κ. Θεόδωρος Παπαδόπουλος ενημέρωσε αυτοπροσώπως το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Γαλατσίου ότι θα υπάρξουν εξελίξεις στο θέμα σε λίγες βδομάδες, «όχι ό,τι ζητούν οι κάτοικοι, αλλά ό,τι μπορεί να γίνει». Περιμένουμε, λοιπόν, τώρα να δούμε την συμβιβαστική λύση ανάμεσα στη μορφολογία του εδάφους και τις ανάγκες των κατοίκων. Μια λειτουργική λύση στο θέμα του σταθμού Πάρνηθος θα είναι μια μεγάλη νίκη για την τοπική κοινωνία αλλά και δικαίωση για την εφημερίδα που διαβάζετε αυτή τη στιγμή, αφού η «ΓΡΑΜΜΗ» Γαλατσίου από την αρχή συμπαραστάθηκε στους κατοίκους και πρόβαλλε τον αγώνα τους, όταν άλλοι φορείς και μέσα τον θεωρούσαν χαμένη υπόθεση.
Είπε και άλλα ενδιαφέροντα στο Δημοτικό Συμβούλιο Γαλατσίου ο Διευθύνων Σύμβουλος της Αττικό Μετρό κ. Θεόδωρος Παπαδόπουλος, από τα οποία θα σταθώ σε δύο κρίσιμα ζητήματα που χαρακτηρίζουν τη γενική φιλοσοφία του έργου και που με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη. Ξεκαθάρισε ότι η Αττικό Μετρό δεν θα κατασκευάσει κανένα πάρκινγκ, υπόγειο ή υπέργειο σε κάνενα σταθμό, αφού το μετρό είναι έργο εξυπηρέτησης των πεζών και όχι των αυτοκινήτων. Πίσω από αυτή τη διατύπωση βρίσκεται η διαπίστωση ότι το πάρκινγκ της Κατεχάκη δεν βγάζει τα λεφτά του και δεν έχουμε λεφτά για πέταμα. Συμφωνώ με τη διαπίστωση πρακτικά και θεωρητικά. Δήλωσε ακόμα όταν ρωτήθηκε για σταθμό στο Δημοτικό Γυμναστήριο στη Βεΐκου ότι το μετρό δεν κάνει σταθμούς για να καλύπτει συγκεκριμένους προορισμούς, αλλά μόνο ευρύτερες περιοχές. Ξεφούσκωσε έτσι τις προσδοκίες όσων ήθελαν στο παρελθόν να τους πάμε ιδιωτικό σταθμό μετρό στο Παλαί για να «αξιοποιήσουν» με δημόσια δαπάνη έναν δημόσιο χώρο. Επεσήμανε πολύ σωστά ότι οι σημαντικοί προορισμοί μέσα στην πόλη πρέπει να συνδέονται με το μετρό με λεωφορειακές γραμμές, πράγμα εύκολο και απλό.
Τέλος, με την επικείμενη έλευση του μετρό στο Γαλάτσι μπαίνει στο τραπέζι και το ζήτημα της δημιουργίας κέντρου πόλης, με τη δημιουργία μιας κεντρικής πλατείας. Όπως έχουν τα πράγματα, η μόνη εφικτή λύση είναι η απαλλοτρίωση από τον Δήμο Γαλατσίου όλου του τετραγώνου Αγίας Γλυκερίας – Ιπποκράτους – Λυσίου – Λεωφόρος Γαλατσίου. Ένα μέρος του τετραγώνου είναι ήδη δημοτικό, μένει να απαλλοτριωθεί άμεσα και το υπόλοιπο. Στο διάστημα της κατασκευής του μετρό, που θα κρατήσει 8 χρόνια, μπορεί μέρος του χώρου να χρησιμοποιηθεί ως εργοτάξιο. Μετά γίνεται μια κεντρική πλατεία 10 στρεμμάτων που θα διαθέτει και σταθμό μετρό. Μέρος των χρημάτων που χρειάζεται για την απαλλοτρίωση υπάρχει ήδη στο αποθεματικό του δήμου. Για τα υπόλοιπα μπορεί να υπάρξει συνδυασμός δανειοδότησης από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και χρηματοδότησης από την Περιφέρεια. Να λοιπόν, ο κ. Δήμαρχος έχει στάδιον δόξης λαμπρόν, την ευκαιρία να φτιάξει στο Γαλάτσι αυτό που πάντα μας έλειπε, την κεντρική πλατεία της πόλης. Γιατί το μετρό δεν έρχεται μόνο του, φέρνει και δώρα σε όσους έχουν το μυαλό να τα αξιοποιήσουν. Προσοχή, όμως, πρέπει να βιαστούμε, να μην χάσουμε το τρένο!