Ο Βασίλης Μαστρογιάννης (Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου) γράφει:
Η Πολιτεία βλέποντας τα παθήματα των γειτονικών Ευρωπαϊκών χωρών έλαβε εγκαίρως περιοριστικά μέτρα και όπως φαίνεται συγκράτησε σε μεγάλο βαθμό την εξάπλωση του ιού.
Το σύστημα υγείας, που δεν μπορεί να πει κανείς ότι ήταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση από άποψη λειτουργικότητας, μέσων και στελέχωσης, άντεξε.
Ζητήματα τώρα αναλογικότητας, αναγκαιότητας, προσφορότητας των μέτρων και διαβάθμισης κινδύνου, καθώς και ζητήματα διαφάνειας και λειτουργίας των θεσμών μπορεί να μας απασχολήσουν απολογιστικά, αλλά γεγονός είναι ότι ο πρώτος στόχος επετεύχθη.
Τώρα περνάμε στην πιο δύσκολη φάση της κρίσης, αυτή της ομαλής μετάβασης στην μερική έστω κανονικότητα, η οποία πρέπει να πραγματοποιηθεί με πολύ προσεκτικά βήματα, χωρίς βιασύνη και προχειρότητα και κυρίως όχι με επικοινωνιακή λογική. Τα αναγκαία δε μέτρα από την Πολιτεία, πρέπει να λαμβάνονται πάντα με εκτίμηση των επιδημιολογικών δεδομένων.
.Η σταδιακή επαναλειτουργία της αγοράς (καταστημάτων, χώρων εστίασης κλπ) πρέπει να γίνει με πολύ αυστηρούς όρους και περιορισμούς, καθώς και με έλεγχο της τήρησης των μέτρων αυτοπροστασίας .
Επισημαίνεται ότι η τήρηση των ατομικών μέτρων προφύλαξης θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την επιτυχημένη ή μη επιστροφή στην όποια κανονικότητα.
Στο πεδίο της Οικονομίας κατά την άποψή μου, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην λήψη μέτρων για την ενίσχυση, κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με ειδικές χρηματοδοτήσεις, επιλεκτική μείωση του ΦΠΑ, ασφαλιστικές ρυθμίσεις, δανειοδοτήσεις κλπ, σε συνδυασμό με τη διασφάλιση της εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η ρύθμιση θεμάτων που ανέκυψαν εξαιτίας της επιδημιολογικής κρίσης, θα πρέπει να γίνει με ιδιαίτερη προσοχή και πλήρη διαφάνεια, για να μην χάσει εκ νέου ο Πολίτης την εμπιστοσύνη του στο Κράτος.
Με δεδομένο το πεπερασμένο μέγεθος των αποθεμάτων, ο ορθολογισμός και η διαβάθμιση των αναγκών είναι το σημαντικότερο βήμα για μια επιτυχημένη διαχείριση, τόσο κατά την περίοδο της κρίσης, αλλά πολύ περισσότερο μετά από αυτή, όπου κάθε μικρός ή μεγάλος (αριθμητικά αλλά και ποιοτικά) πόρος (ανθρώπινου δυναμικού και μέσων) θα είναι πολύτιμος.
Η με θρησκευτική ευλάβεια, αποφυγή της σπατάλης είναι πολύ σημαντική, για να μην αναγκαστούμε να ξαναζήσουμε τις τραγικές καταστάσεις του πρόσφατου παρελθόντος.
Από την πλευρά μας, η στάση ευθύνης μέχρι τώρα και η αυτοπειθαρχία είναι μια βαθειά παρακαταθήκη που μας αφήνει η πανδημία και αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτή την νέα φάση, που θα κληθούμε να επιδείξουμε ακόμη μεγαλύτερη υπευθυνότητα.
Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι κρίσεις παύουν να υφίστανται όταν μηδενιστούν τα συμπτώματά τους και ομαλοποιηθεί η κοινωνικοοικονομική ζωή, γι΄ αυτό χρειάζεται υπομονή από όλους και ψυχραιμία.
Αυτονόητο είναι ότι η αναγκαία προσαρμογή και ο αυτοπεριορισμός, αφορά αυστηρά την (έκτακτη) προστασία από την επιδημιολογική κρίση και σε καμία περίπτωση τον ( μόνιμο) περιορισμό των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, που είναι αδιαπραγμάτευτα.