Αποστόλης Νικ. Σαχάς
Ζωγράφος
www.apostolissahas.gr
apostolisniksahas@gmail.com
aposahas@yahoo.gr
Φοβάμαι ότι έτσι όπως πάμε, μασκοφόροι και μη μασκοφόροι θα «αντιπαθούν» ο ένας τον άλλο!!!
Ζούμε φαινόμενα ενός ραγδαία μεταβαλλόμενου κόσμου με ακραίες κοινωνικές συμπεριφορές πειθαναγκασμού και ταυτόχρονα μένουμε ευπρόσβλητοι και ανυπεράσπιστοι σε πρωτόγνωρες αρνητικές καταστάσεις και επιρροές.
Μετά την τερατώδη δεκαετή Μνημονιακή φτωχοποίηση των Ελλήνων, αυτό που διαφεντεύει την ψυχή μας είναι μια ακόμη πρωτόγνωρη πυροδότηση φόβου, σύγχυσης και πανικού.
… έχουμε προσβληθεί και με πανδημία ψυχικής υγείας!
Δυστυχώς ως και η θρησκεία για πολλούς αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης!
Μάλιστα, την ώρα που όλα γύρω «μυρίζουν» αβεβαιότητα, το ‘‘μένουμε σπίτι’’, μάλλον, πάει να γίνει… «θεσμός» (!)
Βιώνουμε μια παράδοξη ‘‘κατοχική’’ περίοδο από έναν «τοσοδούλη» ιό που ακούει στο όνομα Κορωνοϊός, ο οποίος κατάφερε να αλλάξει, όχι μόνο τη ζωή, αλλά και το πρόσωπό μας!
Έχουμε καταντήσει να αναπνέουμε την… ανάσα μας(!)
Τελικά οι Μάσκες, από ΄΄πανάκια΄΄ έγιναν… πανάκεια!!!
Σε λίγο, αντί να λέμε ‘‘πρόσωπο με πρόσωπο’’, θα λέμε ‘‘Μάσκα με Μάσκα’’!
Ευτυχώς, τα μάτια παραμένουν ανοικτά και βλέπουμε, αν όχι όλο το πρόσωπο του άλλου, τουλάχιστον το… προσωπείο του.
Πάντως, ανέκαθεν «θυμάμαι» ότι με τη Μάσκα κρύβαμε τα μάτια μας και όχι τη μύτη και το στόμα. Σήμερα, έτσι όπως κατάντησε η Μάσκα, μοιάζει με φίμωτρο (!)
Όπως πάει, η όποια επιστροφή στην κανονική ζωή, μάλλον θα συνοδεύεται με την αναγκαστική χρήση μάσκας και μάλιστα θα επιβάλλεται δια τσουχτερού προστίμου!
Ιδίως αν το εμβόλιο καθυστερήσει ή «απογοητεύσει», τότε θα ζούμε για καιρό με παν μέτρο… άρρωστο (!)
Ωστόσο, πάντα το χιούμορ κάνει καλό. Μάλιστα κάπου διάβασα ότι: «Το χιούμορ είναι αγωνία κρυμμένη πίσω από μια… χαρούμενη μάσκα».
Αυτά συμβαίνουν με τον πανικό που προκαλεί ο Κορωνοϊός, αλλά και με τα φαρμακερά Ιοβόλα βέλη που εξαπολύει κυρίως η τραγελαφική τηλεόραση.
Μέσα Μαζικού Ευνουχισμού που απευθύνονται με απείρου κάλλους τρομο-λαγνεία, όχι σε ανθρώπινες υπάρξεις, αλλά σε μια εύπλαστη πλαστικοποιημένη Μάζα.
Πεφωτισμένοι Τηλε- αστερίσκοι, κυνικοί κλεπταποδόχοι της καθημερινότητάς μας.
Ας ευχηθούμε να βάλει το χέρι του ο Θεός μήπως και προστατεύσει τα εγκεφαλικά μας κύτταρα από χρυσοπληρωμένες, αλλά κενές περιεχομένου, ομιλούσες κεφαλές της τηλοψίας!
Όσο για μας, καταντήσαμε άβουλοι και άλαλοι, καθισμένοι μέσα στους τέσσερις τοίχους ως θλιβερά «μισοπεθαμένα» μανταλωμένα ανθρωπάκια, μην τυχόν αρρωστήσουμε και… αποδημήσουμε εις Κύριον.
Τέτοια υπομονή θα τη ζήλευε ακόμη και ο… Ιώβ(!)
Ταυτόχρονα με τις αποπνικτικές συνθήκες του Κορωνοϊού, έχουμε και τον ημιπαράφρονα Ερντογάν, ο οποίος, λόγω της «άψογης στάσης» Αμερικανών και Ευρω-Γερμανών «συμμάχων», κοντεύει να γίνει ο νέο-Οθωμανός «Αυτοκράτωρ» της Μέσης Ανατολής και «Κουρσάρος» του Αιγαίου!
Αυτό αποτελεί μεν αστειότητα, αλλά τείνει να γίνει επικίνδυνη πραγματικότητα, όταν με το «καλό» φτάσουμε στην Προκρούστεια κλίνη της Χάγης.
Βέβαια τους Γερμανούς δεν τους μαθαίνουμε τώρα. Ο ανθελληνισμός τους έχει πλέον καταστεί παροιμιώδης.
Πρόσφατα, με το μεθοδευμένο, μνημονιακό σχέδιο οικονομικής εξολόθρευσης της Ελλάδος, καταλήστευσαν τους πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους και ό,τι άλλο θα μπορούσε να τους αποφέρει τεράστια κέρδη.
Δυστυχώς, οι Πρώσοι παραμένουν πάντα Πρώσοι. Ανίεροι κατακτητές.
Άλλωστε, χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του πρώτου μεταπολεμικού Γερμανού πρωθυπουργού, του Κόνραντ Αντενάουερ, που λέει πως: «Όποιος κάνει το Βερολίνο πρωτεύουσα της Γερμανίας, θα ξαναζωντανέψει το πνεύμα της Πρωσίας».
Πάντως, σήμερα, που ο Τούρκος «Σουλτάνος» μάς απειλεί ξεδιάντροπα – με την ανοχή των «συμμάχων» μας – δεν επιτρέπεται τα εθνικά μας ζητήματα να προσφέρονται για κομματικού χαρακτήρα αντιπαραθέσεις.
… γιατί, τότε, ‘‘Ρωμιών καυγάς, Τούρκων χαλβάς’’!
Εν τω μεταξύ, με λάου-λάου ρυθμούς, ο λαθρο-μουσουλμανικός «αποικισμός» ζει και πολλαπλασιάζεται εντός των «πάλαι ποτέ» ελληνικών τειχών.
Το αστείο είναι ότι οι πρόσφυγες και οι λαθρομετανάστες αποτελούν απειλή για την Ευρώπη, αλλά η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να τους… φιλοξενεί για πάντα!!!
Την ίδια ώρα, ενώ η Ελλάδα εκπνέει δημογραφικά, καμία κυβέρνηση δεν θέτει ως προτεραιότητα τη στήριξη της ελληνικής οικογένειας και την αύξηση των γεννήσεων.
Δυστυχώς, το «γύρισμα σελίδας» που οραματίζονται κάποιοι αισιόδοξοι, μάλλον δεν υφίσταται, καθότι η Οδύσσεια στην Ελλάδα συνεχίζεται με αμείωτο «έντεχνο» ρυθμό.
Η χώρα μας, επί δεκαετίες, έχει καταστεί δοκιμαστήριο ιδεών και οικονομικών παιγνίων.
Στα απάνθρωπα μνημονιακά χρόνια, βίωσε στο μεδούλι της ένα παγκοσμιοποιημένο αδηφάγο μοντέλο καθυπόταξης, από «συμμαχικούς» οικονομικούς γύπες που το κύριο «πιστεύω» τους είναι: Το χρήμα πολλοί το μίσησαν, το πολύ χρήμα… ουδείς!!!
Συν τοις άλλοις, γνωρίσαμε και μια διαρκή λαίλαπα πολιτικής παρακμής που έριξε τη χώρα μας στον σημερινό Καιάδα.
Αμφίβολοι ηγέτες των «κυβιστήσεων», οι οποίοι, με περίσσεια «τέχνη», μεταμφιέζουν τα ελαττώματά τους σε… ιδανικά!
Δυστυχώς, τα πάντα έχουν διαψευστεί στην πράξη.
Εν τούτοις, καθίσταται αναγκαίο να φροντίσουμε ώστε ο κλονισμός της ελπίδας να μη γίνει αιτία ενσωμάτωσης στην κακογουστιά των καιρών.
Για να αντιπαλέψουμε, λοιπόν, την οδυνηρή πραγματικότητα, θεωρώ πως μια ενδοσκόπηση και ανασκόπηση πάντα μας κάνει καλό.
Δηλαδή να τολμήσουμε μια ψυχογραφική εμβάθυνση.
Τουτέστιν, εξέταση του εσωτερικού μας κόσμου, μήπως και «σταματήσει» το διαρκές Αλτσχάιμερ που τόσο μεγάλο κακό έχει προκαλέσει στα ελληνο-εγκεφαλικά μας κύτταρα!!!
Δεν μεμψιμοιρώ, αλλά, με τόσο παροιμιώδες Αλτσχάιμερ που κουβαλάμε, καταντήσαμε να ζούμε μέσα στο βούρκο των προσωπικών και διαχωριστικών μας πεποιθήσεων, αλλά, κυρίως, μέσα στα έλη των χρεωκοπημένων ιδεολογιών και των προτύπων μας.
Σε λίγους μήνες θα γιορτάσουμε με θεαματικές εκδηλώσεις και «νταούλια» τα 200 χρόνια από το ηρωικό 1821.
Αισθανόμαστε βέβαια υπερηφάνεια για τους προγόνους μας, αλλά πρέπει και να … τους μοιάσουμε.
Ως λαός, ξεχωρίζαμε πάντα για την πνευματική και πολιτισμική μας υγεία, τώρα, ακόμη και οι εθνικές εορτές έχουν καταστεί συρρικνωμένο επετειακό είδος!
Σήμερα, βιώνουμε ως και το «σφράγισμα» των Ιερών Ναών της Ορθοδοξίας!
… ενώ, δια νόμου συμβαίνει για πρώτη φορά από τον καιρό των Ρωμαίων αυτοκρατόρων!
Όμως, στην υπόλοιπη Ευρώπη όλοι οι Ναοί παραμένουν ανοιχτοί!
Προφανώς, οι ντόπιοι «εκσυγχρονιστές ιδεών» θεωρούν πως η θεία κοινωνία μεταδίδει ασθένειες. Αν όμως ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε, οι χριστιανοί ορθόδοξοι θα είχαν αφανιστεί…. από προσώπου γης(!)
Όσο για τη δύσμοιρη Ελληνική Παιδεία, όλες οι κυβερνήσεις τη θεωρούν ως το πλέον εύστοχο “πεδίο βολής”!
… και οποία ειρωνεία!!!
Ενώ το ρολόι της παγκοσμιοποίησης δουλεύει μια χαρά, εμείς, «ως στρουθοκάμηλος» λαός, διάγουμε βίο αμέριμνης λήθης λαχταρώντας πάντα για τα αυτονόητα που δεν ζούμε.
Είναι προφανές ότι διάγουμε «άλλους» καιρούς.
Ξετυλίγεται μπροστά μας ένας «πρωτότυπος» αφελληνισμός, με «αλλοιώσεις» που τείνουν να αποδυναμώσουν κομβικά ό,τι επί αιώνες διατηρήθηκε ως ελληνικό.
Παραμένουμε, έστω «αθέλητα», ευήκοο ακροατήριο, αλλά και εξελισσόμενο λάφυρο της Τεκτονικής παγκοσμιοποίησης.
Χρήσιμοι «συνδαιτυμόνες», οι οποίοι, με περίσσιο Αλτσχάιμερ, μαθητεύουμε σε ό,τι εξολοθρεύει δομικά στοιχεία της ταυτότητάς μας.
Ήδη συμπεριφερόμαστε ως ”ελεύθεροι πολιορκημένοι” και ίσως ισχύει πως: «Ο χειρότερος σκλάβος είναι αυτός που… δεν το ξέρει»!
Ας τολμήσουμε, λοιπόν, μια ενδοσκόπηση, μήπως και ωφελήσουμε ευεργετικά τους «εν υπνώσει» εαυτούς μας.
Αλλέως πως: «άξια γαρ ων επράξαμεν απολαμβάνομεν!»
Όταν η πατρίδα μας δέχεται από παντού ανελέητο ανθελληνικό πόλεμο, τότε, ακόμα και οι άθεοι πρέπει να προσεύχονται!
… ως πράξη λοιπόν καθ΄ εαυτού καθαρτική, προβάλλει η προσωπική ευθύνη για «κατά κεφαλήν καλλιέργεια».
Στη χαραυγή της Νέας Χρονιάς, εύχομαι το Φως των Χριστουγέννων να σταθεί κέλευσμα ελπίδας για βαθιά και ειλικρινή ενδοσκόπηση.
Ίσως τότε ο Θεός να ελεήσει την αντιληπτική μας ικανότητα(!)
