Ολοκληρώθηκαν από ότι φαίνεται, μετά από 1 χρόνο, οι εργασίες στο γήπεδο ποδοσφαίρου που βρίσκεται στο Άλσος Βεϊκου. Εργασίες φυσικά που έγιναν με χρήματα των φορολογούμενων, ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαλατσιώτικος λαός που πληρώνει και μέσω της φορολογίας και μέσω των δημοτικών τελών. Βρισκόμαστε πλέον εν αναμονή για να δούμε πότε θα ανοίξει πάλι για το κοινό και τα αθλητικά σωματεία.
Πριν καλά καλά γίνει και πάλι το γήπεδο, μαζί με τον καινούριο στίβο, διαθέσιμο στο κοινό και στα αθλητικά σωματεία, η δημοτική αρχή φέρεται να δηλώνει «δεξία και αριστερά»ότι θα επιβληθεί πλέον κάρτα εισόδου – ΧΑΡΑΤΣΙ το λέμε εμείς πιο ξεκάθαρα – η οποία θα έχει (αρχικά)μια συμβολική τιμή της τάξης των 5 ή 10 ή 20 ευρώ τον χρόνο. Το χαράτσι αυτό, λένε, θα επιβληθεί για την ανάγκη συντήρησης του χώρου, της προστασίας του και του ελέγχου πρόσβασης στον συγκεκριμένο χώρο.
Δεν μας αιφνιαδιάζει η λογική και της συγκεκριμένης δημοτικής αρχής. Υπερασπίζονται σθεναρά εξάλλου, όπως και οι προηγούμενες διοικήσεις, την λογική της ανταποδοτικότητας και της επιχειρηματικότητας στον Δήμο. Λένε ξεκάθαρα στο λαό και την νεολαία της περιοχής ότι αν θέλεις να αθληθείς, θα πρέπει να πληρώσεις.
Θα πει κάποιος, αφού δεν είναι και πολύ μεγάλο το ποσό αυτό, γιατί διαμαρτύρεστε? Ειδικά αν μέσα από αυτά τα έσοδα «προστατευτεί» το γήπεδο. Αρχικά να πούμε ότι για μια οικογένεια ανέργων, όχι, δεν είναι είναι λίγα αυτά τα χρήματα. Η επιβολή αυτού του μέτρου θα είναι αιτία για να μην μπορεί να αθληθεί στο εν λόγω γήπεδο ένας άνεργος. Απο εκεί και πέρα, πρέπει να θυμίσουμε εδώ, ότι είναι πολλά τα παραδείγματα εμπορευματοποίησης και επιβολής ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων σε μια σειρά δικαίωματα των εργαζομένων και του λαού, που ξεκίνησαν από αντίστοιχα.. «συμβολικά» ποσά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παιδικοί σταθμοί, οι οποίοι όταν παραχωρήθηκαν υποχρεωτικά από το κράτος στου δήμους, αρχικά δεν υπήρχαν τροφεία αλλά χρηματοδοντούνταν από το κράτος. Λίγο αργότερα όμως, όταν το κράτος «αποχωρούσε» σταδιακά από αυτή του την ευθύνη, τα τροφεία που τότε αποφασίστηκαν και επιβλήθηκαν ήταν εξίσου συμβολικά, της τάξης των 500 δραχμών (1,5€ σήμερα). Και αυτό για να κάμφθούν οι αντιδράσεις των γονιών. Όλοι γνωρίζουμε, πόσο «συμβολικό» πόσο είναι σήμερα τα τροφεία για τους παιδικούς σταθμούς, αν δεν καταφέρεις να συμμετάσχεις στο ΕΣΠΑ. Εμφανής νομίζουμε η ομοιότητα με την περίπτωση της «κάρτας εισόδου» για το γήπεδο.
Αλήθεια, τα αθλητικά σωματεία που απασχολούν εκατοντάδες παιδιά, θα εξαιρεθούν από το χαράτσι εισόδου? Και αν ναι, για πόσο χρονικό διάστημα θα γίνεται αυτό? Μήπως οι ανάγκες αργότερα «επιβάλλουν» να πληρώνουν και εκείνα κάτι αντίστοιχα «συμβολικό»? Αναρωτιόμαστε..
Όσον αφορά, το επιχείρημα για την προστασία και την συντήρηση του γηπέδου να πούμε τα εξής :
Για την συντήρηση, όπως και για την ανακατασκευή του γηπέδου πληρώνει εκατομμύρια € κάθε χρόνο ο λαός του Γαλατσίου, με τους φόρους και τα δημοτικά τέλη, όπως αναφέραμε και νωρίτερα.
Για το ζήτημα της προστασίας, από την πλευρά της Λαϊκής Συσπείρωσης συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρχει ένας έλεγχος προς τους αθλούμενους, να φέρουν αθλητική περιβολή για παράδειγμα, αθλητικά παπούτσια κλπ. Για να γίνει αυτό πρέπει να επιβληθεί χαράτσι? Ή μήπως θα πρέπει να στελεχωθεί με περισσότερους εργαζόμενους (φύλακες κλπ) το Άλσος Βεϊκου, με μόνιμη και σταθερή δουλειά? Αναρωτιόμαστε και πάλι..
Μετά το κολυμβητήριο λοιπόν, όπου βουτάει όποιος έχει να πληρώσει, έρχεται η σειρά του γηπέδου ποδοσφαίρου για όποιον θέλει να τρέξει ή να παίξει στο γήπεδο 5×5. Έρχεται και η σειρά όποιου έχει θέα το σπίτι του, αν κρίνουμε από το παράδειγμα των συμπολιτών μας που το σπίτι τους «βλέπει» στην πλατεία Ηνιόχου και καλούνται να πληρώσουν σε χαράτσια δεκάδες χιλιάδες ευρώ.
Και την ίδια στιγμή, η δημοτική αρχή προχωράει ακάθεκτη στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση τόσο του ΠΑΛΑΙ όσο και τους Άλσους Βεϊκου. Αφενός παραδίδοντας δημόσιους χώρους και υποδομές στο βωμό της κερδοφορίας μεγαλοεπιχειρηματιών και αφετέρου εμπορευματοποιώντας τον ίδιο τον πολιτισμό μέσα από show που προβάλλουν αξίες του τύπου «ο θάνατός σου, η ζωή μου» που στοχεύουν σε εμάς, δηλαδή αυτούς που δίνουν αληθινή μάχη επιβίωσης στην καθημερινότητά τους. Έτσι μέτα από τα «ποιοτικά» talent shows του μεγαλοκαναλάρχη κ.Αλαφούζου που φιλοξενήθηκαν και συνεχίζουν να φιλοξενούνται στο ΠΑΛΑΙ, σειρά πήρε από ότι μαθαίνουμε από τον τοπικό τύπο και ένα άλλο «ποιοτικό» τηλεοπτικό πρόγραμμα του ΣΚΑΙ. Το Survivor, για το οποίο σύμφωνα με δημοσιεύματα αλλά και καταγγελίες πολιτιστικών φορέων, θα δεσμευτούν χώροι του Άλσους, μεταξύ αυτών και το θεατράκι, για μία εβδομάδα, αναβάλλοντας (ή μήπως τελικά ακυρώνοντας?) οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα είχε προγραμματιστεί για εκείνες τις μέρες, γεγονός απαράδεκτο κατά τη γνώμη μας.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Γαλατσίου, ο συνδυασμός του ΚΚΕ, καλεί όλους τους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα της περιοχής μας αφενός να βγάλει τα κατάλληλα συμπεράσματα για τον ρόλο τόσο της σημερινής διοίκησης του Δήμου όσο και οποιασδήποτε (προηγούμενης ή επόμενης) κινείται στο ίδιο επίπεδο. Αυτότης εφαρμογής δηλαδή της πολιτικής της ΕΕ και του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο. Αφετέρου, τους καλεί σε πάλη για το δικαίωμα της πρόσβασης σε δημόσιους ελεύθερους χώρους, το δικαίωμα για να μπορεί ο λαός και η νεολαία της πόλης μας να αθλούνται δωρεάν, σε ποιοτικές εγκαταστάσεις, με μέτρα προστασίας της υγείας κλπ. Πάλη που πρέπει να στρέφεται ενάντια τόσο στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του ΠΑΛΑΙ και του Άλσους Βεϊκού, όσο και της πολιτικής που τις προωθεί.
ΟΣΟΙ «ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ» ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ.
Λαϊκή Συπείρωση Γαλατσίου