Του Γιώργου Μπαλάφα
Υποψήφιος Βουλευτής στον (Β1) Βόρειο Τομέα Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Περιφερειακός Σύμβουλος Βορείου Τομέα Αθηνών
Στον Δούναβη το καλοκαίρι που μας πέρασε λόγω της μειωμένης ροής αποκαλύφθηκαν βυθισμένα γερμανικά πλοία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης έζησαν το καλοκαίρι καύσωνες που δεν είχαν ξαναδεί ποτέ με μεγάλες περιόδους ξηρασίας, στην Ισπανία εμφανίστηκε προϊστορικό, μεγαλιθικό μνημείο που αποκαλούν «Ισπανικό Στόουνχετζ», αλλά και στον ποταμό Γιανγκτσέ στην Κίνα λόγω ξηρασίας αποκαλύφθηκαν βουδιστικά αγάλματα.
Σύμφωνα με στοιχεία του του ευρωπαϊκού προγράμματος «Copernicus», η μέση θερμοκρασία στη Μεσόγειο αυξήθηκε κατά σχεδόν 1 βαθμό Κελσίου. Σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα της UPM (Ένωση για τη Μεσόγειο), Nasser Kamel, η Μεσόγειος είναι πλέον μία από τις πιο θερμές περιοχές του πλανήτη, καθώς θερμαίνεται 20% πιο γρήγορα από τον μέσο κόσμο, ενώ στην Ανταρκτική η έκταση των πάγων ήταν μικρότερη κατά 7% από τον μέσο όρο της περιόδου 1991-2020.
Η κλιματική κρίση επηρεάζει έντονα τη βιοποικιλότητα η απώλεια της οποίας έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και πολλοί επιστήμονες κρουουν τον κώδωνα του κινδύνου για το οικοσύστημα και την επίδραση που φέρνουν οι αλλαγές στον πλανήτη.
Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια βιώνουμε καταστροφικές πυρκαγιές αλλά και έντονες βροχοπτώσεις που απειλούν τις ζωές ανθρώπων και ζώων ως συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Εκτιμάται ότι τα επόμενα χρόνια περιοχές όπως η Πελοπόννησος και η Κρήτη θα βιώνουν μεγαλύτερες περιόδους ξηρασίας, ενώ σε μικρότερο αλλά υπαρκτό βαθμό το φαινόμενο θα υπάρχει και στην υπόλοιπη χώρα με συνέπειες στην αγροτική παραγωγή και στην οικονομική ανάπτυξη.
Εάν οι πολιτικές και οικονομικές στρατηγικές των κρατών συνεχιστούν, τα κύματα καύσωνα θα γίνουν πιο έντονα και μεγαλύτερα σε διάρκεια με το κλίμα να γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτο στις περισσότερες μεγάλες πόλεις. Η ασύδοτη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, όπως οι εξορύξεις ή η υπεραλίευση, η αλλαγή χρήσης γης ώστε να παρακαμφθούν «περιβαλλοντικά εμπόδια» στις επενδύσεις, η μαζική εκμετάλλευση των πηγών ενέργειας, έχουν δυστυχώς συμβάλλει όχι μόνο στις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, αλλά και στις περιβαλλοντικές.
Τα ζητήματα της οικολογίας, της κλιματικής κρίσης, του περιβάλλοντος βρίσκονται στον πυρήνα των προκλήσεων που καλούμαστε, ως ανθρωπότητα, να αντιμετωπίσουμε. Οι λύσεις σίγουρα δεν έχουν εθνικά χαρακτηριστικά, καθώς αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα με συνέπειες σε οικονομικό, πολιτικό αλλά κυρίως κοινωνικό επίπεδο. Δυστυχώς ως παγκόσμια κοινωνία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες, ενώ θα έπρεπε να έχουμε αντιδράσει στις γενεσιουργές αιτίες της κλιματικής κρίσης.
Έχουν περάσει 7 χρόνια από την παγκόσμια σύσκεψη για το περιβάλλον στο Παρίσι και δυστυχώς μελέτες δείχνουν πως τα «σημεία μη επιστροφής», όπου πέρα από τα σημεία αυτά οι συνέπειες είναι μη αναστρέψιμες, αυξάνονται. Σε αντίθεση με την συνηθισμένη ολιγωρία της στην αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων, η ΕΕ απέναντι σε αυτό το ζήτημα δείχνει διατεθειμένη να κάνει βήματα και να πάρει γενναίες πρωτοβουλίες όπως φάνηκε από την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία. Δεν φτάνουν όμως οι καλές προθέσεις, αλλά χρειάζεται να προχωρήσουμε γρήγορα στην υλοποίηση των αποφάσεων.
Η φετινή σύσκεψη COP27 κατέστη απογοητευτική ενώ η 15η σύνοδος του ΟΗΕ δεν παρήγαγε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα παρά μόνο ευχολόγια και φιλόδοξους στόχους.
Κανένα κράτος δεν μπορεί να εθελοτυφλεί και να περιμένει από τους άλλους να λύσουν το πρόβλημα. Είναι ζήτημα που χρειάζεται να ενεργοποιηθούν όλοι. Δυστυχώς η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει να αντιμετωπίζει την προστασία του περιβάλλοντος ως αναπτυξιακό εμπόδιο, όπως φάνηκε και με τους “αντιπεριβαλλοντικούς” νόμους που έχει ψηφίσει αλλά και με τον τρόπο που απαξίωνει κάθε θετικό μέτρο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως το μέτρο για τις ενεργειακές κοινότητες. Χρειάζεται αλλαγή πολιτικής, σχέδιο και όραμα που μόνο μια προοδευτική διακυβέρνηση μπορεί να δώσει.
