Στην εποχή των τεράτων
Ταξίδι σε μια πόλη που το παλιό πεθαίνει
και το νέο πασχίζει να γεννηθεί
Σήμερα θα ήθελα να ταξιδέψουμε έστω και νοερά σε μια πόλη στην οποία είναι κυρίαρχες κάποιες περίεργες καταστάσεις.
Σ’ αυτή την πόλη που θα ταξιδέψουμε, κυριαρχούν ο πολικαντισμός αλλά και οι προσωπικές στρατηγικές επιβίωσης, ενώ είναι αισθητή η απουσία μιας παράταξης που έχει διάθεση για προσφορά.
Θα επιχειρήσουμε να δούμε τι συμβαίνει σ’ αυτή την πόλη μέσα από την ιστορική ρήση του Αντόνιο Γκράμσι «ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος πασχίζει να γεννηθεί. Τώρα είναι η εποχή των τεράτων».
Ας περιγράψουμε λοιπόν κάποιες καταστάσεις που δείχνουν τον «παλιό κόσμο» που κυριαρχεί σ’ αυτή την πόλη και «φωτογραφίζουν» το τις πταίει.
-Παλιό σε νοοτροπία είναι να ξέρεις ότι το Μετρό έρχεται και να μην ανοίγεις έναν διαρκή και εφ’ όλης της ύλης διάλογο με τον επιστημονικό και επιχειρηματικό κόσμο για να φτιάξεις μια πράσινη και βιώσιμη πόλη.
-Παλιό σε νοοτροπία είναι να περιμένεις την προεκλογική περίοδο προκειμένου να παρουσιάσεις προτάσεις για τους ελεύθερους χώρους, οι οποίες μπορούν να υλοποιηθούν από τώρα.
-Παλιό σε νοοτροπία είναι να ασκείς κριτική σε κάποιον αντιδήμαρχο και όχι στον ίδιο τον δήμαρχο, λόγω του ότι ανήκετε στο ίδιο πολιτικό κόμμα.
-Παλιό σε νοοτροπία είναι να εκλέγεσαι με μια παράταξη και να παίρνεις τελικά μεταγραφή σε μια άλλη, προκειμένου να ασκήσεις διοίκηση.
-Παλιό σε νοοτροπία, είναι η στρατηγική μιας παράταξης η οποία στις δημοτικές εκλογές παίρνει 4,38% και 1091 ψήφους, όταν ο πολιτικός φορέας τον οποίο και εκπροσωπεί, λαμβάνει στις εθνικές εκλογές 37,27% και 9.249 ψήφους.
-Παλιό σε νοοτροπία, είναι οι στρατηγικές κομματικών στελεχών που βρίσκουν «καταφύγιο» σε ιδεολογικούς τους αντιπάλους, αλλά…. χτυπούν αλύπητα την κυβέρνηση μέσα από τη εφημερίδα στην οποία εργάζονται.
-Παλιό σε νοοτροπία είναι να κάνεις μεταγραφή από τη μια παράταξη στην άλλη, μόνο και μόνο γιατί έτσι πιστεύεις ότι έχεις ελπίδες να διαδραματίσεις ρόλο.
Το…κενό
Αυτή δυστυχώς είναι «η εποχή των τεράτων», που οριοθετείται όπως γράφει ο Γκράμσι ανάμεσα στο θάνατο του παλιού και στη γέννηση του καινούργιου, το λεγόμενο «κενό».
Σ’ αυτή την εποχή του «κενού», της μεγάλης κρίσης και της έλλειψης συλλογικού οράματος, εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς ποιο είναι το καινούργιο που πασχίζει να γεννηθεί σ’ αυτή την πόλη.
Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν, αλλά σίγουρα δεν θα βρεθούν σύμφωνα με πρώην βουλευτή, σε πραξικοπηματικές τοποθετήσεις προσώπων που έφυγαν από ένα κόμμα για να επιστρέψουν όταν νίκησε στις εκλογές.
Μακρύς δρόμος
Το νέο πιθανότατα θα γεννηθεί από τις ζυμώσεις στην κοινωνία των πολιτών, που δεν συμβιβάζεται με τη μετριότητα και αναζητά προτάσεις και λύσεις που θα βγάλουν την πόλη από τη μετριότητα.
Ο δρόμος είναι σίγουρα μακρύς γιατί υπάρχουν και προσωπικές φιλοδοξίες και σκοπιμότητες που βάζουν προσκόμματα στην όποια προσπάθεια γίνεται για τη δημιουργία νέας προοδευτικής παράταξης.
Η εμπειρία δείχνει, ότι κάποιοι βολεύονται με την εκάστοτε εξουσία, η οποία ευνοείται από την «εποχή των τεράτων» γιατί έχει τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως η μόνη επιλογή σταθερότητας.
Φρέσκιες ιδέες
Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι θα πράξουν όσοι αρνούνται να συμβιβαστούν με την «εποχή των τεράτων».
Ίσως θα πρέπει να σκεφτούν ότι η πόλη έχει ανάγκη από φρέσκιες ιδέες και από ένα νέο μοντέλο διοίκησης που θα της δώσουν ελπίδα και προοπτική.
Σ’ αυτό το νέο περιβάλλον, οι συλλογικές διαδικασίες και ο ανοικτός διάλογος είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί με ασφάλεια στην ηγεμονία και αλλάζει τους συσχετισμούς δυνάμεων.
ΥΓ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική
